RETINACULA sive Corrigiae

RETINACULA sive Corrigiae

stringendis serviebant calceamentis: Unde Sidon. Apollin. Carm. 2. v. 401. et seqq.

—— Retinacula bina cothurnis

Mittit in adversum vincto de fornice pollex,

Quae stringant creptidas.

Antiquis enim non minus, ac aevi nostri hominibus, decorum maxime visum esse, si strictim calcearentur, auctor est Festus in Tentipellium: Hominisque incurii ac mimime lauti indicium fuisse habitum, si pedes in laxa calceorum pelle natarent, Ovidius innuit, in illo, l. 1. Art. Amand. v. 516.

Nec vagus in laxa pes tibi pelle natet.

Sic autem ex verbis Sidonii crepidae pedibus adstringi consueutsse videntur, ut primum ab uno soleae latere ad aliud, per superiorem extremi pedis partem sive fornicem, corrigia, vel si mavis, ansula quaedam, duceretur: deinde ab huius ansulae medio, quod pollici proximum est, duae aliae corrigiae in adversum ita procurrerent, ut alteram ansulam, quae medium pedem superne vinciebat, per latera ut rinque fissam, pervadentes pone talum simul arcte connecterentur. Quod dum fiebat, si quando Retinaculum corrigiamve contingeret effringi, mali ominis locô habitum est; sic ut suscepta negotia, ad quae prodituri erant calceati, desererentur. Id enim diserte Cicero testatur, de Divin. l. 2. Quae si suscipiamus, pedis offensio nobis, et abruptio corrigiae, et sternutamenta erunt observanda etc. Similiter, quibus in itinere Retinaculum forte rumpebatur, differebant iter. Vide Balduinum, de Calceo, c. 21.